نمره گذاری و کد گذاری آزمون رورشاخ

 روش اجرا، نمره گذاری و تفسیر آزمون با استفاده از ” نظام جامع اکسنر ” است. نظام اکسنر بدین سبب انتخاب شده است که این نظام اکنون بلند پروازترین و دقیق ترین نظام به شمار می آید. به علاوه متداول ترین روش های نمره گذاری و تفسیر معمول در سایر روش ها نیز در آن گنجانده شده و با رویکرد اکسنر یکپارچه شده است(مارنات- 2003 ترجمه پاشاشریفی و نیکخو، 1390). پس از اینکه  پاسخ ها ارائه و ثبت شدند، قسمت اصلی پاسخ های آزمایش شونده به آزمون رورشاخ، محاسبه و تفسیر می شود. مکان، تعیین کننده ها ، مضمون و عمومی بودن  یا ابتکاری بودن پاسخ را شامل می شود. در ادراک کارت های رورشاخ، مکان به سه وضع مشاهده می شود. یا به صورت کل دیده می شود(W) ؛ یا به صورت تکه های نسبتا بزرگ و متداول(D) ؛ و یا به صورت قسمت هایی که به ندرت دیده می شود و در واقع قسمت های جزئی هر کارت است (Dd) (شاملو،الف 1387). و فضای سفید (S) زمانی که ناحیه سفید لکه برای پاسخ مورد استفاده قرار می گیرد (فقط با نماد محل ادراک دیگر نمره گذاری می شوند مانند Ws، Ds، (Dd(مارنات، 2003 ترجمه پاشاشریفی و نیکخو، 1390).

تعیین کننده ها، به عوامل تعیین کننده پاسخ ها گفته می شود که عبارتند از: شکل(F)، رنگ (C)، سایه روشن (G)  و بالاخره ادراک حرکت (M).

در این کارت ها، مضمون(محتوا) معمولا شامل موضوع هایی می شود که در طبیعت بر حسب وضع خاصی تقسیم بندی شده اند؛ مانند بشر، حیوان، گیاه، اعضای بدن، جغرافی، و امثال آن.

پاسخ های معمولی یا متداول(P)، پاسخ هایی است که معمولا بیشتر افراد طبیعی از خود در مقابل کارتهای رورشاخ نشان می دهند. پاسخ های ابتکاری(O) آنهایی هستند که به ندرت از طرف اکثریت داده می شوند، ولی در عین حال تا اندازه ای کارت مورد نظر را تشریح می کند(شاملو،الف 1387). نمره گذاری واقعی رورشاخ شامل این موارد است: تدوین تعداد تعیین کننده ها، محاسبه درصدها براساس تعداد کل پاسخ ها و محاسبه نسبت یک مجموعه از پاسخ ها به مجموعه دیگر(فیرس و ترال، ترجمه فیروزبخت، 1390).

با استفاده از نمایه نقص ایگو که از متغیرهای آزمون رورشاخ به دست آمده ، نسبت به بررسی نقص ایگو اقدام می گردد. این نمایه مشتمل بر 5 عامل است که هریک از عامل ها به طور مستقل نمره گذاری
می شود . نمره میزان نقص را مشخص می کند . هر چه نمره به سمت بیشتر شدن میل کند ، میزان نقص ایگو نیز بیشتر می شود.